Diep in de 19e eeuw geloofde men nog
dat bijvoorbeeld muizen of insecten spontaan kunnen ontstaan uit
vieze lappen, of paling uit modder en water.
Tegenwoordig weet iedereen dat dat
onzin is. Uit dode materie kan niet zomaar leven ontstaan.
En toch – het zal je misschien
verbazen – gelooft de wetenschap nog steeds dat dat wel zo is en
dat dat in ieder geval één keer in het bestaan van het heelal
gebeurd is.
Laten we er voor het gemak maar even
van uitgaan dat alles met de oerknal begonnen is. Volgens de
wetenschap zijn in dat proces protonen, elektronen en atomen
ontstaan. Dat werden moleculen (groepjes atomen) en dit werden
sterrenstelsels en later planeten.
Op een gegeven moment is uit deze dode
materie leven ontstaan. Want er is nu leven, dus dat moet ooit eens
begonnen zijn. Maar hoe of wanneer dat is gebeurd, is
wetenschappelijk onbekend.
Er zijn in de vorige eeuw wel
zogenaamde oersoep-experimenten gedaan en onder heel uitzonderlijke
omstandigheden – en dan moest alles precies goed gaan en meezitten
– konden er dan met een minieme kans wat aminozuren ontstaan. En
die aminozuren vormen volgens de wetenschap de basis van het leven,
dus zo is dat gewoon verder gegaan. Klaar.
Maar zo is het zeker niet verder
gegaan, al helemaal niet als alle leven toevallig is ontstaan, zoals
de wetenschap beweert. Want
dan mislukt het maken van zo'n oersoep een flink aantal keren voordat
het toevallig wel lukt. En voordat er dan bij toeval een vis is
ontstaan uit die losse elementen ben je wel weer een aantal miljarden
jaren verder, dus is het heel vreemd dat er na slechts 14 miljard
jaar door toeval mensen en dieren op deze aarde rondlopen.
En een
kunstmatige cel is nog nooit gefabriceerd in een laboratorium. Want
dat zou kunnen bewijzen dat je uit dode materie leven kan maken.
Ja, er
zijn kunstmatige dingen in een bestaande cel gedaan en daar zijn
experimenten mee gedaan.
Maar
leven maken (behalve lawaai), dat lukt niet.
Hoe
zit het dan wel?
We
hebben natuurlijk de bijbelse verklaring, maar die wil ik hier niet
behandelen.
Als
wetenschappers beweren dat uit dode materie leven is ontstaan,
hetgeen alleen maar een aanname is, geen feit, dan kun je ook beweren
dat het leven niet is ontstaan, maar dat leven er altijd geweest is.
Dat betekent dan wel, dat ieder stukje materie, hoe klein ook, leven
in zich draagt.
Vind
je dat raar? OK, maar dan misschien niet zo raar als de bewering dat
uit dode materie leven ontstaat. Want dan heb je bijna een god nodig
die die dode materie leven inblaast. Want bij toeval lukt zoiets
niet, daarvoor is 14 miljard jaar erg kort.
Net
zoals in dat beroemde voorbeeld waarin honderd apen bij toeval de
bijbel schrijven door toevallig net alle letters op de juiste
volgorde te leggen; ook een langdurig klusje.
Tenzij
je weer aanneemt – hetgeen sommige wetenschappers doen – dat
toevallig steeds de goede omstandigheden er waren op precies het
goede moment, waardoor de evolutie wél in 14 miljard jaar kon
ontstaan zoals wij die kennen. Maar dan heb je het niet meer over
toeval, maar over een duidelijke richting en doel, en dat kan niet.
De evolutie is namelijk volkomen doelloos en onderhevig aan de wetten
van het toeval, volgens de wetenschap.
Goed,
laten we er hier vanuit gaan dat leven er altijd al geweest is. Maar
wat is leven dan? Wat karakteriseert levende wezens? Wel, levende
wezens gaan dood als ze niet proberen zichzelf in stand te houden.
Schrödinger (ja, die van die kat) zegt, dat levende wezens ordening
opzuigen.
Hoe
dan ook, als levend wezen moet je naar de Albert Heijn om eten te
kopen en je moet je bewegen om dat te kunnen en ook om tijdig voor
een aanstormende scooter weg te kunnen duiken.
Pas
dan vermijd je dat je doodgaat en blijf je in leven. Het is
natuurlijk veel gecompliceerder, maar ik houd het even eenvoudig.
Dus:
een levend wezen – ook wel organisme genoemd – probeert zichzelf
in stand te houden. Als je dat wilt, zul je bewustzijn moeten hebben,
dat wil zeggen dat je je ervan bewust bent, dat je in een omgeving
leeft, waar je actief moet handelen om jezelf in stand te houden. Dus
dan weet je – hoe vaag ook – dat er een verschil is tussen wat
jij bent (bv. een hond) en wat jij niet bent (bv. Bonzobrokken).
Bovendien moet je weten dat een tafelpoot niet te vreten is, maar een
bot wel lekker om op te kauwen.
Er
wordt vaak beweerd, dat alleen de mens zelfbewustzijn heeft, maar als
je nog even denkt aan die hond, dan krijg je toch het gevoel dat dat
dier wel degelijk een vorm van zelfbewustzijn heeft. Ik heb maar één
hond meegemaakt namelijk Jack, dat was een Jack-Russel en die wist
echt wel wat hij wel en niet mocht, toonde genegenheid en ging dus
een relatie met mij aan.
Dan
weet je dus op zijn minst het verschil tussen hond en mens en dat die
relatie een andere is dan die tussen hond en tafelpoot.
Even
grote stappen, snel thuis.
Kan
het zo zijn dat het leven er altijd al geweest is en dan dus ook
bewustzijn en zelfbewustzijn?
En
daar zitten natuurlijk verschillen in. Honden praten niet, mensen
wel.
Atomen
blaffen niet eens, maar wellicht hebben die een rudimentaire vorm van
leven, bewustzijn en zelfbewustzijn? Atomen reageren op hun omgeving
door elektronen op te nemen of af te staan en andere atomen aan te
trekken of af te stoten.
Verder
zijn ze in staat relaties aan te gaan en vormen zo moleculen en komen
op die manier in een soort hogere orde terecht, zoals een cel in
bijvoorbeeld een mensenlichaam in een hogere orde zit ingebed.
Dan
nog iets: als het leven altijd al bestaan heeft, dan betekent dat,
dat de hele kosmos levend is. En dat die kosmos zichzelf dus ook in
stand wil houden. En dat de kosmos dus, net als hond, plant en mens,
een organisme is.
Maar
als alles wat zichzelf in stand wil houden een organisme is, dan
geldt dat toch ook voor de melkweg, ons zonnestelsel, voor onze zon
en voor de aarde?
Als
menselijke cellen organismen zijn, die in hun samenwerking het
menselijk lichaam vormen, dus een ander organisme, dan kun je je
voorstellen dat alle organismen op aarde het aarde-organisme vormen.
En dat dat dus één geheel is, net als een menselijk lichaam.
3 opmerkingen:
now we're talking.... Hoezo hebben dieren geen zelfbewustzijn... kijk dit filmpje http://www.youtube.com/watch?v=gvwHHMEDdT0
Ontroerend!
Wat me verder zo bezighoudt is dat de meeste wetenschappers denken dat evolutie komt door fouten in DNA. Ik heb daar altijd al twijfels over gehad. Dat kan toch niet waar zijn? Dat door fouten in genen ogen ontstaan, of longen, of hersens. Het klopt gewoon niet. Er moeten slimmere mechanismes zijn, feedbackmechanismes. En kijk dan eens naar de verbluffende systemen die levende organismes hebben om biologische vijanden buiten de deur te houden. Dan bedoel ik met name virussen en bacteriën. Het is nu al vastgesteld, dat er mechanismes zijn die ervoor zorgen dat bepaalde genen wel en andere juist niet "aan" gaan. Dat kan tijdens 1 leven al veranderen. Vrouwen in gebieden waar weinig voedsel is, geven genetische informatie door dat het beter is ook kleinenre baby's te baren, omdat die natuurlijk meer levenskansen hebben. Ik ben blij met dergelijke minirevoluties. Dat hadden we nodig.
Een reactie posten