Mijn vader

Mijn vader heeft mede de inspiratie geleverd om dit blog te beginnen. Het kan niet anders dan dat ik mijn schrijftalent via hem heb gekregen. Daarom vind ik het passend een deel van dit blog aan hem te wijden.

Mijn vader heette Adriaan en schreef, naast zijn werk bij dagblad Trouw, altijd korte verhalen, die hij regelmatig verkocht aan bladen in binnen- en buitenland.

Wanneer dat geld binnen was, kregen wij – het was in de vijftiger jaren van de vorige eeuw – een flesje frisdrank naar keus: Seven Up, Coca Cola, Chocomel of zoiets. Dat was voor ons kinderen een bijzondere traktatie. In die dagen was er limonadesiroop (een soort oranje diksap, dat je aanlengde met water), want frisdrank was nog lang niet zo gewoon en goedkoop als heden ten dage.

Toen mijn vader eind 2002 overleed, kreeg ik een paar flinke dozen met verhalen - alle geschreven op zijn Remington typemachine - aantekeningen, brieven en zelfs een cursus creatief schrijven.

Een hele tijd heeft dit materiaal rustig gewacht in een rood-blauwe sporttas in een kast vol garantiebewijzen, verzekeringspapieren en andere documenten, totdat ik wist wat ik er mee wilde doen.

En nu (november 2013) is het zover. Ik zal af en toe een verhaal digitaliseren en op de blog zetten.

Mijn vader hield van verhalen met een vleugje ironie, waar vrouwen nogal eens een man te slim af zijn.

Om te beginnen het verhaal “Koud Kunstje”, dat hij eind zeventiger jaren schreef en waarvoor hij in een wedstrijd de eerste prijs kreeg. Niet onvermeld mag blijven dat mijn toenmalige schoonmoeder de tweede prijs in de wacht sleepte.

Allebei de verhalen werden voor de radio voorgelezen!

Koud Kunstje